Ο γυναικείος καλλωπισμός με ασημένια κοσμήματα δεν είναι σημερινή υπόθεση. Το ασήμι (άργυρος) είναι ένα από τα πρώτα μέταλλα που χρησιμοποίησε ο άνθρωπος για την κατασκευή κοσμημάτων ήδη από την 5η π.Χ. χιλιετία. Ήταν γνωστό από την προϊστορική εποχή στους λαούς που κατοικούσαν στη Μεσοποταμία, στη Μέση Ανατολή, στην Αίγυπτο και τον Ελληνικό χώρο. Κατά καιρούς, θεωρήθηκε πιο πολύτιμο ακόμα και από το χρυσό.
Στην Ελλάδα, το ασήμι εξαγόταν κυρίως από τα ορυχεία του Λαυρίου, τα οποία βρίσκονταν περίπου 50 χιλιόμετρα νότια της Αθήνας. Με τη λατινική του ονομασία argentum είναι το μόνο χημικό στοιχείο από το οποίο πήρε το όνομά του ένα κράτος, η Αργεντινή. Είτε είναι λεπτά ασημένια δαχτυλίδια ή ασημένια σκουλαρίκια, για χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι φτιάχνουν κοσμήματα από αυτό το πολύτιμο υλικό.
Η αισθητική αξία του κοσμήματος στην αρχαιότητα ξεκίνησε με την επεξεργασία μετάλλων. Αυτά ήταν κυρίως ο μπρούτζος (χαλκός), ο χρυσός και το ασήμι. Τα γυναικεία κοσμήματα ήταν κυρίως καρφίτσες, ασημένια βραχιόλια και ασημένια κολιέ με τυπικά σχήματα όπως σπείρες. Από τους αρχαίους λαούς, οι Έλληνες και οι Αιγύπτιοι ήταν οι πιο προηγμένοι στην παραγωγή ασημένιων κοσμημάτων. Δεδομένου ότι τα κοσμήματα έπρεπε να προσαρμόζονται τέλεια στο σώμα, σχεδίαζαν φιλιγκράν ασημένια κοσμήματα και απέφυγαν την υπερφόρτωση τους με πολύτιμους λίθους ή μαργαριτάρια.
Τα κίνητρο για την αγορά κοσμημάτων από ασήμι είναι συνήθως η προσωπική ανάγκη για αναγνώριση στην κοινωνία, η έκφραση πλούτου ή απλά επειδή αυτά τα λαμπερά αντικείμενα είναι ευχάριστα στο μάτι. Σε τελευταία ανάλυση είναι ένα σημάδι της προσωπικότητας του ατόμου.
Ακόμη και στον Μεσαίωνα οι άνθρωποι φορούσαν διάφορα ασημένια κοσμήματα. Αλλά εκείνη την εποχή το κόσμημα δεν είχε μόνο τη λειτουργία του «στολισμού», αλλά ήταν επίσης ένα δημοφιλές μέσο ανταλλαγής. Πολύτιμα κοσμήματα συχνά λιώνονταν και γίνονταν καινούργια σκουλαρίκια ή ασημένιες αλυσίδες. Το κόσμημα δεν κατασκευαζόταν κυρίως για να φαίνεται ωραίο, αντιθέτως ο συμβολισμός του ήταν η προτεραιότητα στο Μεσαίωνα. Συχνά τα ασημένια δαχτυλίδια ήταν ένα κοινό δώρο για ένα αρραβώνα και χαρακτηρίζονταν κυρίως από περίπλοκα αραβικά σχήματα ή μοτίβα.
Τα κοσμήματα στην εποχή του 16ου αιώνα και μέχρι περίπου το 1770 είχαν έντονα τη γαλλική σφραγίδα. Ειδικά κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Λουδοβίκου ΙΔ’, του επονομαζόμενου Βασιλιά Ήλιου, τα κοσμήματα ήταν εντυπωσιακά και ακριβά. Η πλειονότητα των γυναικών της αριστοκρατίας μπορεί να ανέπτυσσε μία ιδιαίτερη αγάπη για τα διαμάντια, αλλά το ασήμι ήταν αυτό που καθιερώθηκε ως υλικό για κοσμήματα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Τα κοσμήματα ήταν πολύ πλούσια και πιο λαμπερά από οποιαδήποτε άλλη εποχή και τα floral σχέδια ήταν από τα πιο δημοφιλή.
Στη βικτωριανή εποχή, μόνο οι άνθρωποι της υψηλής κοινωνίας μπορούσαν να αγοράσουν ασημένια κοσμήματα διακοσμημένα με πολύτιμους λίθους και διαμάντια. Λόγω των νέων τεχνικών επεξεργασίας και κατασκευής κοσμημάτων, κατορθώθηκε να παράγονται φθηνότερα ασημένια κοσμήματα, έτσι ώστε τα δημοφιλή κοσμήματα μπορούσαν να αγοραστούν και από ανθρώπους της μεσαίας τάξης. Το αποτέλεσμα ήταν μία τεράστια αύξηση στην παραγωγή κοσμημάτων. Εκτός από τα χρυσά, υπήρχε επίσης μεγάλο ενδιαφέρον για τα ασημένια κοσμήματα. Τα πιο δημοφιλή μοτίβα για ασημένιες αλυσίδες προήλθαν κυρίως από τον κόσμο των ζώων και των φυτών. Εκτός από τα συνηθισμένα ασημένια σκουλαρίκια και βραχιόλια, οι άνθρωποι αγόραζαν πολυτελή ασημένια δαχτυλίδια.
Η σύγχρονη εποχή διαμορφώθηκε από πολιτικά ρεύματα, παγκόσμιους πολέμους και επίσης καλλιτεχνικές επιρροές. Αυτά τα γεγονότα είχαν επίσης σημαντικό αντίκτυπο στα κοσμήματα. Στην παραγωγή κοσμημάτων χρησιμοποιούνται απλά και ασυνήθιστα σχήματα. Σήμερα μπορεί κανείς να κοσμήσει τον εαυτό του με κάθε είδους ασημένια κοσμήματα. Τα κοσμήματα είναι κάτι το φυσικό στις ζωές πολλών ανθρώπων και είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τη ζωή χωρίς αυτά. Όπου κι αν κοιτάξετε: λάμπει σε κάθε αυτί, καρπό και λαιμό.
Πηγές:
Jewelpedia, sansimera.gr